Ergens aan beginnen is één ding, het volhouden ervan is het tweede. Het delen met je naasten maakt het vaak echter en kwetsbaarder maar het delen met de rest van de wereld voelt aan alsof je met je billen bloot op het journaal te zien bent.
Waar ben ik dan zo bang voor? Alles wat ik doe, dat doe ik nu 2,5 maand. Niks nieuws zou je zeggen. Ik denk dat het eng is omdat mensen er wat van kunnen vinden. Het belangrijkste is wat ik ervan vind maar de angst dat anderen er dan wat van vinden, houdt me tegen. De grap is dat mensen er altijd wel iets van zullen vinden. Iedereen heeft namelijk een mening. De mening van een ander zegt echter niets over mij. Of iedereen me nu goed of slecht vindt, het zegt feitelijk niets over mij. Dat weet ik al heel lang en toch lijkt het me tegen te houden. Wat is dat dan? Je schrijft voor jezelf en je deelt jouw schrijven met de wereld. Meer is het niet. Ervaring is ervaring en persoonlijk is persoonlijk. Al vindt maar 1 iemand het mooi of interessant dan maakt dat het al waard om te delen, te inspireren, te creëren en te motiveren.
Wat doet het met jou als je schrijft?
Wat brengt het jou?
Waarom schrijf je en waarom lees je?
Het schrijven geeft mij de kans om alles dat door me heen dwarrelt te organiseren en te begrijpen. Het brengt me antwoorden op vragen. Het laat me vragen zien waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Het toont me emoties zodat ik ze kan begrijpen en een plek kan geven. Het geeft me inzichten en de mogelijkheid om iets van meerdere kanten te bekijken. Ik inspireer mezelf. Door te gaan schrijven, kan ik schrijven. Daar waar ik eerder de overtuiging had dat ik dit niet kon, heb ik mezelf laten zien dat ik het wel kan en dat motiveert mij om door te gaan. Om niet los te laten. Om op deze weg te blijven lopen.
Tijd is slechts een illusie en het is wat jij ervan maakt. Het maakt ook niet uit hoe oud je bent als je doet wat jij wil want dat is waar het per slot van rekening om gaat. En voor altijd blijven denken “Had ik maar” dat past niet meer bij wie ik ben. Alles waar ik nu een “Had ik maar” gevoel bij heb, ga ik alsnog doen. Voor mezelf. Omdat ik het waard ben. Dus doe het. Als je wint dan win je en als je verliest dan win je nog.
Je kunt beter spijt hebben van dingen die je hebt gedaan, dan van dingen die je niet hebt gedaan en eerlijk gezegd denk ik dat je sowieso geen spijt hoeft te hebben van wat je ook doet. Alles wat je doet brengt je uiteindelijk dichter bij wie je werkelijk bent dus doe jij altijd dat wat je nodig hebt om daar te komen. Wees gewoon aanwezig en raak zoveel mogelijk mensen aan die daardoor ook weer dichter bij zichzelf kunnen komen. Dat is waarvoor we hier zijn. Om te groeien. Om te verbinden. Om te zijn wie je werkelijk bent.
Sjoukje Nees 