Durf jij de sprong te wagen?

Schrijven. Creëren. Scheppen.

We worden allemaal geboren als scheppers. Iedereen is in staat alles te creëren. We worden gaandeweg geprogrammeerd om daar niet meer naar te luisteren en om het pad te volgen dat voor ons is uitgestippeld. We bewonderen mensen die dat pad niet hebben gevolgd en ons verbluffen met hun creaties. Een betoverend schilderij, een liedje dat je kippenvel bezorgt of een boek dat je niet kunt wegleggen. Deze weg van creëren is voor ons allemaal alleen zijn we dit vergeten en hebben we overtuigingen aangeleerd die het tegenovergestelde beweren. En zo blijven we anderen bewonderen en houden we ons eigen scheppen stilletjes op de reservebank. We voelen ons hier niet gelukkig bij, integendeel, maar de overtuigingen zitten zo diep dat we denken niet anders te kunnen. Sterker nog we zouden het niet eens kunnen leren. Door die overtuiging blijven we in een cirkeltje draaien. We bewonderen, we wijzen af, we zijn teleurgesteld enzovoorts. Herkenbaar?

Wat houdt jou nu tegen om die stap te zetten?

Waarom overtuig jij jezelf met alles dat je in je hebt, dat je iets nooit zal kunnen?

Wat zou er gebeuren als je met diezelfde overtuigingskracht jezelf zou aanmoedigen om het te proberen?

Om gewoon de sprong te wagen, te vallen, weer op te staan en er opnieuw voor te gaan.

Niemand heeft gezegd dat je het in 1x moet kunnen. De weg naar succes wordt nooit getoond, maar dat betekent niet dat hij vlekkeloos verloopt. Het vogeltje dat voor het eerst gaat vliegen ziet andere vogels vliegen en waagt zijn eerste sprong. Aan techniek ontbreekt het de kleine vogel nog, dat zal hij moeten leren. De enige manier om dat te doen, is door het te doen en de sprong te wagen. Doet hij dat niet dan blijven er veel deuren gesloten. Hij zal zich niet kunnen voeden, niet kunnen voorplanten en hij zal sterven.

Wij zijn allemaal gelijk. Alles dat we in een ander bewonderen is een deel van onszelf. Toch kiezen wij ervoor om vaak niet eens te proberen om te vliegen en leven we hierdoor niet in onze volle potentie.

Leer te vliegen, leer te vallen en leer ook weer op te staan en het opnieuw te proberen. Er komt altijd een moment dat je jezelf verrast en “ineens” datgene kunt dat je tot dusver alleen in een ander hebt bewonderd. Is het makkelijk om te doen? Meestal niet. Maar is nooit in je volle potentie leven omdat je bij voorbaat al denkt dat het niet gaat lukken dan wel makkelijk? Wat mij betreft is het antwoord hierop nee!
Je zal jezelf altijd blijven afvragen of het anders had gekund of dat je er meer uit had kunnen halen en zolang je jezelf die vraag stelt is het antwoord ja en kun je altijd kiezen om te starten. Je bent nooit te oud en je bent nooit te laat. Zolang jij nog leeft en de wil hebt om het te doen, doe het.

Pak die pen en ga schrijven.

Pak die kwast en verf.

Kleur.

Maak muziek.

Dans.

Lach.

Geniet.

Leef.

Jij bepaalt wat je doet! Jij kunt alles wat je wil. Het enige dat je hoeft te doen is te beginnen en te blijven proberen. Ik was overtuigd dat ik niet kon schrijven. Als ik iets op papier zou zetten dan zou dat niet goed genoeg zijn. Wie wil dat nou lezen? Laat maar ik lees het zelf ook niet want dat kan ik ook niet. Kan ik eigenlijk wel iets?

Dit waren mijn overtuigingen. Ze zijn naar de achtergrond verdwenen toen ik begon met schrijven. Wanneer begin jij?